Κάτι έχει αρχίσει να αλλάζει
Ιστορική χαρακτηρίστηκε στο Ιράν η κατάργηση της αστυνομίας ηθών μετά από μήνες αιματηρών διαδηλώσεων. Χρειάστηκε να μεσολαβήσει ο αποτρόπαιος θάνατος ενός ανθρώπου, της Μαχσά Αμινί μετά τη σύλλήψή της επειδή φέρεται να παραβίασε τον ενδυματολογικό κώδικα της χώρας.
Το γεγονός αυτό λειτούργησε ως θρυαλλίδα στην πυροδότηση μαζικών διαδηλώσεων από σύσσωμους τους ανθρώπους πολλών πόλεων του Ιράν στην προσπάθειά τους να διαμαρτυρηθούν για το απάνθρωπο αυτό γεγονός που καταπατούσε κάθε έννοια δικαίου και καταπίεζε «νομοθετικά» την καθημερινότητά τους. Το έτος 1979 σηματοδότησε την ισλαμική επανάσταση στο Ιράν και τέσσερα χρόνια μετά, το έτος 1983 συστάθηκε η αστυνομία ηθών, γνωστή με το όνομα Γάστ – ε - Ερσάντ (περιπολίες προσανατολισμού) με σκοπό «να διαδώσει την κουλτούρα της σεμνότητας και της χρήσης μαντήλας» σύμφωνα με τις επιταγές του υπερσυντηρητικού προέδρου της χώρας Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ. Οι περιπολίες της αστυνομίας αυτής, αποτελούμενης από άνδρες και γυναίκες με ειδική στολή ξεκίνησαν το 2006. Σε μία από αυτές τις περιπολίες συνέλαβαν τον Σεπτέμβριο και την Κούρδισσα Μαχσά Αμινί που δεν φορούσε «σωστά» τη μαντήλα της με αποτέλεσμα αυτό να στοιχίσει τον τραγικό θάνατό της τρείς μέρες μετά τη σύλληψή της, από τη βίαιη συμπεριφορά της ίδιας της αστυνομίας.
Φαίνεται όμως πως κάτι έχει αρχίσει να αλλάζει στον πλανήτη αφού και οι πιο καταπιεσμένοι ξεκίνησαν πλέον να αντιλαμβάνονται τη σκλαβιά τους. Αυτό αποδεικνύεται από τα πλήθη κόσμου που ξεχύθηκαν στους δρόμους του Ιράν, γυναίκες και άντρες που τους συμπαραστέκονταν, για δύο ολόκληρους μήνες και υπό το βάρος αιματηρών επεισοδίων κατά τη διάρκεια των οποίων γυναίκες έκαιγαν τις μαντήλες τους σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Ήταν φρικτό φυσικά ένας νέος άνθρωπος να χάνει τη ζωή του εξ αιτίας μιας «μαντήλας» που η αστυνομία ενός θεοκρατικού καθεστώτος έκρινε ότι δεν φορούσε σωστά. Τίποτα δεν μπορούσε πλέον να σταματήσει την οργή ενός αγανακτισμένου κόσμου μπροστά σ' ένα τέτοιο άδικο. Το καθεστώς αναγκάστηκε να δρέψει τους καρπούς των αποφάσεών του και η άκριτη καταπίεση να αναδείξει ότι οι άνθρωποι μπορούν ακόμα να αντιστέκονται. Εκτός από την κατάργηση της αστυνομίας ηθών, οι αρχές του Ιράν ζήτησαν επίσης από τη δικαιοσύνη και το κοινοβούλιο να αναθεωρήσουν νόμο του 1983 για την υποχρεωτική χρήση της μαντήλας προκειμένου να βρεθεί μια διέξοδος στο κίνημα διαμαρτυρίας.
Στην εξέλιξη αυτή συνέβαλαν σίγουρα και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα οποία βοηθούν τους ανθρώπους σε κάθε σημείο του πλανήτη να επικοινωνήσουν μεταξύ τους και να ενημερωθούν για ό,τιδήποτε συμβαίνει σε κάθε χώρα και σε πραγματικό χρόνο κόντρα στα παγκόσμια συστημικά μέσα ενημέρωσης. Η διάδοση αυτή της πληροφορίας οδηγεί τον καθέναν από μας να πάρει θέση για οποιοδήποτε γεγονός και το κυριότερο, να μπορέσει όποιος το επιθυμεί να συμμετέχει καταθέτοντας τη διαδικτυακή του φωνή. Η φωνή αυτή που ακούστηκε τόσο στο Ιράν όσο και σε όλο τον κόσμο οδήγησε στην κατάργηση μιας αστυνομίας που λειτουργούσε σαράντα περίπου χρόνια και σε μια θεαματική αναδίπλωση του καθεστώτος όσο και αν αυτό είναι «σταγών εν τω ωκεανώ» μπροστά σε ό,τι πρέπει ακόμη να γίνει.
Η θύλη άνθρωπος ή γυναίκα όπως έχουμε συνηθίσει να λέμε στις μέρες μας πρέπει να ξαναπάρει παγκοσμίως τη θέση που αρμόζει στη θεία φύση της καθώς φέρει το σπέρμα του άρρεν ανθρώπου για εννέα μήνες στη μήτρα της προκειμένου να συνεχίσει και να διαιωνίσει την ίδια τη ζωή. Έχοντας λοιπόν συνειδητοποιήσει αυτόν τον τεράστιο ρόλο της μέσα στις κοινωνίες του πλανήτη, θα οδηγήσει ξανά την ανθρωπότητα προς την ελεφθερία της έχοντας πάντα αρωγό και συμπαραστάτη δίπλα της τον άρρεν άνθρωπο ή άντρα όπως αντίστοιχα μάθαμε να τον αποκαλούμε σήμερα. Η ελεφθερία είναι η ύψιστη αξία για τον άνθρωπο και η στέρησή της επιφέρει την κατάπτωσή του και το σταδιακό συνειδησιακό του θάνατο. Σήμερα βιώνουμε στην κατάλληλη ώρα τη μεγάλη ευκαιρία που μας δίνεται να εξετάζουμε και να παρατηρούμε όλα εκείνα τα στοιχεία έχοντας έτσι τη δυνατότητα μέσω της λογικής μας να αντιληφθούμε την αλήθεια όπως είναι και όχι όπως μας την παρουσιάζουν. Θα μπορέσουμε έτσι όντας ενωμένοι σε μια δυνατή συλλογικότητα να σπάσουμε όλοι μαζί τα δεσμά του ψεύδους που μας κρατούν φυλακισμένους μέσα σε τεχνητά σκοτάδια και να βγούμε πάλι στο Φως για να χτίσουμε εμείς οι ίδιοι πια και με υπευθυνότητα το αύριο που μας αξίζει.
Σύνταξη: Παναγιωτοπούλου Αργυρώ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου